ขอความเห็นอาจารย์

[????]

สวัสดีครับท่านอาจารย์ ผมมนัส ที่ทำโรงเลื่อยไม้ยางพารา ขณะนี้กำลังทำก้อนเชื้อเห็ดอยู่ กำลังต้องการทีมงานนำก้อนไปเปิดดอก แบบให้เปล่า ต้องการเพียงแค่ทราบผลว่าเป็นอย่าง เพื่อเป็นขอมูลในการทำแผนธุรกิจขายก้อนเชื้อ ของมีจำนวนจำกัด การทำแผนแบบนี้อาจารย์คิดว่าจะได้ผลหรือไม่ครับ ถ้าเป็นคำถามที่ไม่เหมาะสมหรือไม่ควรต้องขออภัยอาจารย์ด้วยครับ ด้วยความเคารพ

[Anonmushroom]

ผมว่าคุณควรทำก้อนตามที่ได้เรียนมาเสียก่อนจะดีกว่า ส่วนที่จะแจกให้ใครฟรี แล้วหวังขอตัวเลขผลของการเปิดดอกนั้น ผมว่า อย่าเพิ่งไปถึงขนาดนั้นเลย เพราะเกรงว่า คุณจะไม่มีมากพอ หรือไม่มีเวลาพอที่จะให้คนไปกันเยอะๆ แล้วไปรับเอาก้อนเห็ดมาฟรีๆ ผมเคยลองมาเยอะแล้ว การให้ฟรี ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อันใดเลย หนำซ้ำ หากแจกไม่ทั่วถึง เราเจ็บตัวเสียอีก และการเอาของฟรีไป บางรายรู้ว่า มันเป็นของฟรี ก็อาจจะไม่ได้สนใจ หรือดูแลอย่างเต็มที่ ข้อมููลที่ได้อาจจะผิดพลาดได้ ทางที่ดี คุณควรสำรวจสิ่งที่คุณมีอยู่ก่อนว่า คุณมีความสามารถทำได้มากน้อยแค่ไหน ราคาต้นทุน แล้วจะขายอย่างไร สมมุติว่า คุณสามารถทำได้วันละหลายพันธุ์ก้อน คุณอาจจะคุยกับคุณรวิพรก็ได้ว่า คุณสามารถทำได้ ทางเราก็ยินดีสนับสนุนให้ทำการผลิต เพื่อป้อนตลาดของทางศูนย์ แต่จะต้องมีเงื่อนไขว่า คุณจะต้องทำตามกรรมวิธีของเรา โดยผมอาจจะเดินทางไปดูสถานที่ด้วยตนเองเสียก่อน จากนั้น อาจจะส่งทีมนักวิชาการ ไปดูแลการผลิตให้สักระยะก่อน แล้วผลผลิตทั้งหมด เราจะเป็นคนรับผิดชอบ ซึ่ง เรายังต้องการลักษณะนี้อยู่ ขณะเดียวกัน หากคุณบอกว่า ก็ยังมีวัตถุดิบเหลืออยู่อีกมาก เราอาจจะให้คุณช่วยผลิตวัสดุเพาะเห็ดสำเร็จรูปป้อนตลาดของศูนย์ได้อีกด้วย ขอให้ติดต่อมาที่คุณรวิพร แล้วขอแผนที่ที่ตั้งและเบอร์โทรติดต่อของคุณด้วย โดยส่งไปที่ อีเมล์ tbcbiotec@yahoo.com ครับ น่าสนใจมากครับ

[Anonmushroom]

เมื่อได้รับการนัดหมายถึงสถานที่ตั้งของโรงเลื่อยไม้ยางพาราของคุณมนัสว่าอยู่ตรงไหนแล้ว ผมและลูกชาย(ยงยศ เอื้อตระกูลหรือไผ่) ก็ได้ขับรถไปหาคุณมนัสที่ลาดหลุมแก้ว ก็ได้ไปดูโรงงานเลื่อยไม้ยางพาราและไม้เนื้ออ่อน ที่มีเครื่องเลื่อย 8 ตัว และจะมีขี้เลื่อยไม้ยางพาราออกมาวันละ 3-4 ตัน หรือเทียบเป็นก้อนเห็ดวันละ 6,000-8,000 ก้อน สาเหตุที่เดินทางไปเยี่ยมครั้งนี้ก็เพราะเจ้าของ คือ คุณมนัส แจ้งว่า ปัจจุบันธุรกิจของโรงเลื่อยไม้ยางพารากำลังจะประสพปัญหาขาดทุน อันเนื่องจากราคาค่าวัตถุดิบสูงขึ้น เพราะราคาเนื้อยางพาราสูงขึ้นมาก คนจึงไม่อยากตัดไม้ ทำให้ไม้ขาดแคลนและราคาสูง ประกอบกับธุรกิจส่วนใหญ่ เป็นการทำเพื่อส่งออก พอดีระยะนี้ ค่าเงินบาทแข็ง แล้วพอขายเป็นดอลลาร์กลับมาแลกเป็นเงินบาทได้น้อยลง ทำให้โรงเลื่อยของคุณมนัสเริ่มมีปัญหา จึงคิดกันว่า จะทำอย่างไรดีที่จะประคับประคองดำเนินธุรกิจให้อยู่ได้ ก็มาคิดถึงขี้เลื่อยที่เป็นผลพลอยได้จากการเลื่อยไม้ ที่ผ่านมาก็ขายขี้เลื่อยไปในราคาถูกๆ ให้แก่ผู้เพาะเห็ด จึงคิดกันว่า น่าจะลองเอามาเพาะเห็ดเพื่อเป็นการเพิ่มมูลค่า จึงได้เข้ารับการอบรมเห็ดถุงรุ่นที่ผ่านมา แต่ด้วยความที่ไม่มีประสบการณ์หรือรู้เรื่องเห็ดมาก่อนเลย จึงไม่ทราบว่า ควรจะเริ่มต้นอย่างไร และจะมีแนวทางในอนาคตโดยเฉพาะเรื่องการตลาดอย่างไร พอโทรไปปรึกษาคุณรวิพร ก็พอแนะนำได้บางส่วนว่า ให้ทดลองทำดูเสียก่อน จึงจะรู้ว่า ปัญหามันอยู่ที่ไหน คุณมนัสเล่าให้ฟังว่า ครั้งแรกงงไปหมด งงแม้กระทั่งชื่ออาหารเสริม หรือของที่จะต้องใส่ ต้องผสม ก็ไปหาคุณรวิพรหรือคุณป๋อมเจ้าเก่าอีก สรุปก็คือ ซื้อของมาตามที่คุณป๋อมแนะนำ ก็เอามาทดลองใช้ไบโอวัน มาหมักขี้เลื่อยดู แต่พอจะหมักจริงๆ ก็ลืมถามมาอีกว่า ใช้อย่างไร อัตราส่วนเท่าไหร่ ก็โทรไปหาคุณป๋อมเรื่องอัตราส่วนอีก พอได้อัตราส่วน ก็ลืมถามเรื่องระดับความชื้นว่า จริงๆแล้วความชื้นมันควรอยู่ระดับไหน เพราะจากการอบรม อาจารย์เยาวนุชก็เพียงแต่บีบให้ดู แต่ก็ไม่ได้พูดละเอียดว่า บีบและแบมือออกมา ขี้เลื่อยจะต้องจับกันเป็นก้อน คุณมนัสก็บีบแล้วแบก็จับเป็นก้อน แต่พอเอาไปทำถุง ใส่เข้าไปแค่ครึ่งถุงก็หนัก 1 กก.แล้ว ก็เลยสงสัย เอาถุงที่ทำไปถามคุณป๋อมอีก ก็ทราบว่า มันเปียกไป ก็เลยมาทำใหม่ มาบีบมากำใหม่ จึงรูปว่า พอกำแล้วแบมือ ขี้เลื่อยต้องจับกันเป็นก้อน แต่จะต้องไม่มีน้ำเกาะที่มือ(ตรงน้ำไม่เกาะมือนี่ อ.ไม่ได้เน้น ไม่ได้บอก ไม่ได้สอน คุณมนัสยืนยัน) คุณมนัสก็ได้เรียนรู้เรื่องการหมัก ว่า หากใส่ไบโอวันแล้วทำการหมักแค่ 3 วัน ขี้เลื่อยก็หอมเหมือนกลิ่นโอวัลตินแล้ว และแกทดลองทำก้อน 3 ครั้ง โดยเกณฑ์ทั้งเมีย ทั้งลูก(ลูกอายุ 6 ขวบ)(เป็นเรื่องทั่วๆไป ที่คนทำเห็ดมักจะได้กำลังใจ และเป็นงานทำให้เกิดความอบอุ่นในครอบครัว) มาช่วยทำก้อนเห็ดกัน ทดลองซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเชื่อมั่นว่าน่าจะใช้ได้ นี่คือ สาเหตุที่ผมได้ไปดูเพื่อให้กำลังใจ และก็เพื่อยืนยันว่า การเพาะเห็ดนั้น มันยังมีอนาคตสดใสอยู่ และการผลิตก็เช่นกัน คนๆเดียวอาจจะไม่สามารถทำได้เองทุกขั้นตอน อาจจะต้องแบ่งงานกันทำ ในขณะที่คุณมนัส มีวัตถุดิบค่อนข้างมาก ในวันข้างหน้า อาจจะทำงานร่วมกันกับทางอานนท์ไบโอเทค ในการผลิตวัสดุเพาะ หรือก้อนเชื้อเห็ด โดยใช้กรรมวิธีและมาตรฐานของอานนท์ไบโอเทค เพื่อผลิตบริการแก่สมาชิกก็ได้ นอกจากจะได้ไปดูกิจการเริ่มต้นการเพาะเห็ดของคุณมนัสแล้ว เรายังได้มีเวลาสนทนากันหลายเรื่อง เช่น เรื่อง อาการป่วยของคุณพ่อของคุณมนัส ที่เป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง หรือที่เรียกว่า SLE นั้น เป็นโรคที่รักษาไม่หาย แล้วต้องใช้เงินมหาศาลในการประคองชีวิตขณะที่ป่วย และเป็นการทนทุกข์ทรมาณอันแสนสาหัสของผู้ป่วย เพราะโรคนี้ มันจะค่อยเข้าไปทำลาย ตับ ไต และประสาท ในส่วนของเรื่องเห็ดนั้น คุณมนัสเล่าให้ฟังว่า หลังจากอบรมแล้ว ช่วงที่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร ก็ไปขอดูฟาร์มเห็ดในละแวกนั้น ใหม่ๆเขาให้การต้อนรับดีมาก แต่พอรู้ว่า มีโครงการที่จะทำก้อนเอง กลับมีปฎิกิริยาตรงข้าม แทบจะพูดได้ว่า ไม่ยินดียินร้ายที่จะให้ความร่วมมือเลย ครั้นจะโทรไปถาม อ.อานนท์โดยตรง ท่านก็ปฎิเสธครั้งแล้วครั้งเล่าว่า ไม่รับให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์ ครั้นจะเขียนเมล์หรือตั้งกระทู้ถามในฟอรั่มก็ทั้งเกรงทั้งกลัว เพราะเท่าที่อ่านๆคนที่ถามในฟอรั่ม ก็ล้วนแล้วแต่โดนอาจารย์ด่าเอาทุกราย ก็เลยไม่กล้าถามอาจารย์ เพราะอาจารย์ปากจัด(คนมนัสแกว่าของแกอย่างนั้น) แต่ผลสุดท้าย ก็มาสิ้นสุดกับความกลัวตรงที่ว่า การเพาะ การผลิตก็พอมั่วทำไปได้ แต่เรื่อง ของอนาคต และการตลาดล่ะ ถามใครก็ไม่มีใครให้คำตอบที่สร้างความมั่นใจได้ จึงมีพรรคพวกแนะนำว่า ให้ลงทุนโฆษณาสิ ใช้เงินสัก 6-7 หมื่นบาท คนก็จะแห่มาติดต่อแน่นอน หรือ ทำแล้วแจกเลย คุณมนัสจึงเกิดไอเดียขึ้นได้ว่า หากจะแจกก็จะเป็นเรื่องที่จะถามอาจารย์อานนท์ได้ จึงโพสต์คำถามมา แต่ก็ยังเสียวกลัวจะถูกด่าอีก ก็เลยมีคำห้อยท้ายว่า ต้องขออภัยล่วงหน้า หากคำถามไม่เข้าท่า
ครับก็เป็นเรื่องดีที่ได้ไปดูไปเห็น และได้รับเสียงสะท้อนมาเช่นนี้ ผมเองนั้น มีสไตล์ในการพูด การคุย การสอน ตามแบบธรรมชาติของผมเอง มาโดยตลอด แล้วก็คิดเสมอว่า ผู้ที่มาเรียนด้วย เปรียบเสมือนคนในครอบครัว ไม่ใช่ผู้แปลกหน้าแปลกปลอมมาจากไหน แต่ในทางตรงกันข้าม ผู้ฟัง หรือผู้ที่เข้ามาใหม่ แล้วยิ่งเข้ามาครั้งแรก เข้ารับการอบรมครั้งแรก ที่ยังไม่คุ้นไม่เคย ก็กลับมองไปอีกแง่หนึ่ง เช่นเดียวกับรายของคุณมนัสได้ ดีแล้ว ต่อไป เราจะได้ปรับเข้าหากันบ้าง แล้วก็เป็นการดี ที่ลูกๆผมโตขึ้นมากแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งไผ่ก็เกือบจะ 30 ปีแล้ว ตอนนี้แกก็แกร่งและเก่งกล้าพอแล้วที่จะมาช่วยงานพ่อ แม่ แล้วไผ่ก็เป็นคนพูดเพราะเสนาะหูมาตั้งแต่เด็ก ก็คงจะต้องผ่องถ่ายงานให้แกค่อยๆรับเอาไปทำแทนบ้าง ดังนั้น จากนี้ไป ท่านอาจจะเห็นฝีไม้ลายมือ ของลูกผม ไผ่ หรือผึ้ง เข้ามาตอบแทนบ้าง
สำหรับรูปภาพโรงงานของคุณมนัส ช่วยเข้าไปดูได้ที่ www.anonworld.com ในฟอรั่มคุยกับ ดร.อานนท์ เพื่อประโยชน์ของสมาชิกโดยเฉพาะครับ

[พุทครับ]

สวัสดีครับท่านอาจารย์ และคุณ มนัส ผมพุท นะครับ..
พอดีได่อ่านรายละเอียดและเรื่องราเรื่องการหมักขี้เลื่อยอยู่ ซึ่งผมเองปัจจุบันนี้ได้ไปซื้อวัสดุเพาะตัว 301 ของอาจารย์มาใช้อยู่นะครับ และกำลังหาข้อมูลว่าจะหมักและเก็บไว้ในกระสอบได้นานๆ อย่างไร ได้อ่านในหนังสือที่ได้ตอนอบลม กับอาจารย์ และได้อ่านใน web เรืองกลุ่ม ไบโอวัน และอยากจะทดลองหมักเองดูบ้าง ตอนนี้กำลังหาแหล่งที่ขายขี้เลือ่ยอยู่พอดีเลยอยากขอ เบอร์ติดต่อของคุณ มันสด้วยครับ เพื่อจะได้ขอซื้อขี้เลื่อยมาทดลองดูบ้าง ครับ ยังไงรบกวนด้วยนะครับ ส่งมาที่ mail นี้ก็ได้นะครับ putmigthy@hotmail.com

ขอบคุณครับ

[Anonmushroom]

เท่าที่คุยกับคุณมนัสคือ ไม่มีนโยบายที่จะขายขี้เลื่อย แต่จะเอาขี้เลื่อยมาหมักทำก้อนเห็ดเอง ส่วนเรื่องเบอร์โทรของสมาชิกนั้น ผมขอไม่นำมาแสดงที่นี้ เพราะเรื่องนี้ มันเป็นสิทธิของสมาชิกที่จะประสงค์จะให้เบอร์ใครหรือไม่ จึงขออภัยด้วย

[พุทครับ]

เรียนอาจารย์ ที่เคารพ

ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงครับ สำหรับคำตอบครับ เดี่ยวยังไงผมจะลองหาดูว่ามีที่ไหน บ้าง..จะได้เอาทดลองทำดูบ้าง หากลองขี้เลื่อยได้ผลดีแล้ว จะได้ลองใช้วัสดุอื่นดูบ้าง เพียงขอฝึกให้เกิดความชำนาญ เสียก่อนแล้วค่อยต่อย้อดไปครับ..

ด้วยความเคารพ
พุท